Тези дни с Жюстин и с Асен Начев си говорихме защо пишещите хора пишат или пък не пишат блогове.
И сигурно пак щях да си остана с говоренето, но този постинг в блога на Жюстин и коментарите към него ме издърпъха.
Аз съм пишещ човек. И пиша блог. Но последните години доста по-малко.
Имам за какво да пиша в блога. Идват ми думите, сърбят ме пръстите, обаче имам някакви нововъзникнали спирачки, които по-трудно ме допускат до реалното щракане по клавиатурата.
Може би е това:
1. Времето – преди доста блогвах от работата си, сега нямам този лукс, а по принцип в свободното си време се старая да съм далече от компютри, телефони и подобни.
2. Темите – много са ми интересни хората и случките с които се срещам покрай работата, но рядко върви да ги споделя така публично. А личните неща пък успявам да ги кажа на приятелите си и по други начини.
3. „Бумът“ на блоговете на български – колкото и да са малко в световен мащаб, българските блогове стават все повече и все по-видими. Преди ми беше много по-лесно, защото блоговете ги четяхме почти същите хора, които ги пишехме и повечето се познавахме и на живо. Сега доста по-отговорно. Каквото напишеш – вижда се веднага, хората започват да си правят изводи за теб според това което пишеш и т.н. Това ме стяга донякъде и ми отнема лекотата на споделянето, заради която толкова обичах да блогвам в началото.
4. Концентрацията – докато пиша този пост поне 10 пъти се отклонявам и към други неща – някой в кюто, нещо в мейла, някой в офиса…
5. Комерсиалното vs. Идеалното – малко ме е шубе, да не би като напиша нещо за някоя марка или пък услуга. От една страна – „да не си помислят хората“ че имам комерсиален мотив, от друга – да не би пък да направя твърде добра реклама на някой, който изобщо пък няма и да го оцени.
6. Умората от писането – като много години работата ти е била да пишеш ежедневно по много много знаци, се натрупва умора. Както готвача, който не иска да готви вкъщи. Както великия китарист, който не иска да свири на купони. Но всъщност умората полека лека вече ми минава :)
Търсенето продължава…. :)
true, true… особено последното
:)
радвам се да го чуя :)
още няколко да допълня:
1. Прекалено много блогове – преди година и нещо две, ми отнемаха към 2часа да прегледам по интересните неща (сега незнам)
2. Завчера, на срещата на Хели, един пич разправя за една случка – някаква мацка, супер готина била (не я е виждал май?), супер агресивен блог и постове – съответно цяла сюрия почитатели влюбени в нея, поства снимка в блога – жена на средна вързраст. Един от почитателите – първо шокиран и разочарован, после отказва да повярва и твърдо заявява, че снимката не е нейна…. е аджеба, що за пичове сте, щом нямате смелост да се видите ф2ф с човека дето пише, много ми е странно, но си показва тенденция напоследък, хората ги е ‘шубе’ от живи срещи май-май…. десоциализация (така ли се казва?) :-)
мрън…
аа да…
3. Има супер нагли и досадни хора, които пишат коментари и ВЯРВАТ, че те и само те са прави – ще кажете ‘ми не ги чети’, е като ти пишат коментари в твоя блог…. ‘бан за цеци кукото от шумен’ е последната актуална тема, която чух по темата :-)